Anılarınızla birlikte çöplerinizi de götürün...

Önce giriyorsunuz bedenime, üþüyorsunuz...
Ateþ yakýyorsunuz acýmý düþünmeksizin.
Atýyorsunuz nefret, kin, sýkýntý, yalan, ihanet, ihtirasýnýzý bulduðunuz yere...
Yaþýyorsunuz kalbimde, gözlerimde...
Geziniyorsunuz her zerremde, basýyorsunuz her parçasýný yaþayarak döþediðim sevgilerime, sevinçlerime...

Kirletiyorsunuz temiz duygularýmý kullanarak,
Eskitiyorsunuz oynaya oynaya...
Harcýyorsunuz faydalanýn diye býraktýðým ne kadar aþk varsa...
Ve gidiyorsunuz ardýnýza bile bakmadan...

Ya unuttuðunuz çöpleriniz; nefretiniz, yalanýnýz ne olacak?
Yaktýðýnýz ateþleri kim söndürecek þimdi?
Kim temizleyecek kullandýðýnýz duygularý, kim koyacak yerine þimdi hiç doymayacakmýþçasýna harcadýðýnýz aþklarý?

Ve beynimde býraktýðýnýz sancýlar...
Her gece, geceyle birlikte omuzlarýma binen aðýr baþ aðrýlarý...
Olmayan sesleri duymak, görülmeyen korkularý yanýnda yatýrmak...
Bilir misiniz nasýldýr?
Ben biliyorum. Uykunuzu korkutur o korkular, ne kadar cesaret vermeye çalýþsanýz da kaçar. Baþ baþa býrakýr sizi ve baþýnýzý kaldýramazsýnýz hissettiðiniz korkuyla, omzunuzdaki yüklerle...
Nereden bileceksiniz?
Yaþadýnýz, harcadýnýz, kullandýnýz, kirlettiniz ve gittiniz!
Hiç düþünmediniz ki, geride ne býraktýðýnýzý.
Karanlýk yollar býraktýnýz, dumanlý þehirler ve kanlý gözler, uykusuz geceler ve nefret dolu bir yürek...
Ve bu yürek hiç yýlmayacakmýþ gibi, hiç yýkýlmayacak, yok olmayacak gibi siz açgözlü, doymak bilmez insanlarýn tüm tehditlerine hala açýk...

Evet, henüz yýkýlmadý. Hadi ne duruyorsunuz? Gelin de kirletin!
Baþarabilecekseniz bitirin çocukluðumdan kalan tüm sevinçlerimi!
Hadi ezin, büyüttüðüm çiçeklerimi, toplayýn ayaklarýma kadar kök salan 18 yýllýk aðaçlarýmdan sallanan masumiyet meyvelerini...


Sonra yine gidin. Gidin ama toplayýn býraktýðýnýz kötülükleri.
Ýþ açmayýn baþýma, gidin!
Anýlarýnýzý da alýn, çöplerinizi de alýn ve gidin!
Baþka bedenleri kirletmeye...

Yunus Lekesiz

Sosyal Medyada Paylaşın: