ilerde
yalnýz gölgesi belirgin
güvercinbeyazý
kanatlarýnda uçan
bir ýþýk demeti
önce dönüyor çevresinde
mevlevi etekleri
aþk þarabýndan
baþý döngün
insancýllýðýndan içiyorum
içtiði sevgi
ondan çýkýyorum yola
karanlýk çatýlarda ayla birlikte
kulak verip karanlýðýn sessizliðine
bir bardak düþüyor
mutfaðýn eski betonuna
cam kýrýklarý
ayaðýmý oyalýyor
durmadan að örüyor duvarlarda
örümcekler
gölgesi belirgin ilerinin
umut mavisi
menekþeden
sýký tutuyorum kalemi elimde
yazýyorum
bir dað odunu baðlamýþlar gözlerime
insanýn tavuktan deðersiz olduðu
daðlardan kesip
her tür ayrýlýða býrakmýþlar
odunu fýrlatýp atacaðým
çözeceðim
kýrk düðümle baðladýklarý kollarýmý
yürüyorum ayla birlikte
alaylý gülüyor karanlýk pencerede
saksýdaki sardunyanýn kýrmýzý yüzü
bir parça koparmýþ aydan
bilemiyor
nereye gizleyeceðini
ilerde
beyaz zambaklar gölü
bekliyor
küçük güvenli adýmlarýmý
bataklýk deðil iyiki
boðazýma sinsi sessizliðiyle batan
karanlýklar
bir tarla dikenli verimsiz
asýk yüzlü, saðlýksýz
elinden tuttuðum çocuklar
bir kaç tepe aþýnca
ince taþlý yoldan
geçiriyorum ay’ý
iðne deliðinden
kör yerde
yaþlý söðüdün dibindeki
karýncalara varýyor
yansýmasý
rüzgârlý perdelerden giriyor evlere
ilerde
demek istemiyorum
var olan þu an
ayaklarýmýn soðuk eklemlerini ýsýtacak
fýrtýnasýz ay
yutkundurmadan
titrettiði yürek telimi
çalayým
týmbýrdatayým
dut gibi yere düþen
insanlar ezilmesin
Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.