gece yaðýyor dýþarýda
bir avuç hüzün
bir avuç yýldýzla
alfabenin sen harfini
çocuk gibi avutuyor köpüklü damlalar
akýyor zaman
ýslanýyor karanlýkta sessizlik
mesele sessizlik deðil
susuzluðu içiyor karanlýklarýn nemi
mahcup oluyor gelecek
hem de hayallerin saydam avuçlarýnda
ah nedense irili ufaklý
düþen yýldýzlarý giyiniyor heceler
özlemenin dokusuna vururken fýrtýnalar
hayat buluyor hücreleri sevmelerin
ne diyorum bak
gece yaðýyor
yoksun
dahasý yok
....