iki dudaðýnýn arasýndan çýkan sessiz harfler gibi
büzülüp kalýyorum bir köþeye
gittiðinden beri
a’dan z’ye kadar
paramparça ediyor yüreðinin k/ayýp izleri
tüm bedenimi
denizin dibinden
incilerden
kahrediþinden
silik silüetinden
yýkýþýnýn yýl dönümünden
bu yana
kýsacasý
her yýl her ay her hafta
aþka sabýr dileyen
ýrgat rüzgarlarýn bana dokunuþundan
ve herþeyden
etkileniyor ötelediðim
özlemim
en küçük bir gülümseyiþ
yetecekken
kalbime
kýrýk bir gözlerini kaçýrýþ sahnen
dünyamý
yýkýyor
baðdaþ kurup oturan
seni hem yollayan
hem bekleyen
hem de çabuk gel diye arkandan su döken ellerim
þimdi kupkuru oldu
tükendi
yitti ve gitti
ebediyete
iki kulaðýnýn arasýndaki saçlarýn
bahar kokarken
geride kalýrdý eski mevsimler
oysa ki
þimdi
bütün ömrüm güz
benden döküldüðü gibi sevgin
ruhuma ihanet katan
niyetinde
apaçýk saçýldý düþlerimin saklý yalnýzlýðýna
a’dan z’ye kadar
bütün gezegenler çisentiye kapýldý
mamafih
ayrýlýyor gülümseme
benim dudaklarýmdan...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.