BEN YİNE ÜZÜLÜRÜM
Kadersiz kader adım bir garip viraneyim
Feleğin çarkı döner un gibi ezilirim
Aşktan nasip almamış serseri divaneyim
Eller zevk ile coşar ben yine üzülürüm
Kaç bahar geldi geçti çiçek açmadı dalım
Arıya, kelebeğe nasip olmadı balım
Siyaha boyun büktüm soldu yeşilim, alım
Herkesin gölü taşar ben yine üzülürüm
Şu fani dünya ile barışamadım gitti
Her işe heves ettim sonunda hepsi bitti
Hani farkımız yoktu hani herkes eşitti
Millet pek rahat yaşar ben yine üzülürüm
Bastığım toprak kurur derler ya onun gibi
Olamadım ne yazık hiçbir başın sahibi
Takdir senin bilirim ne diyeyim habibi
Beşerdir bir gün şaşar ben yine üzülürüm
Kara gün kararmasa benim de gülse yüzüm
Tutmasını bilemem dilimden çıkar sözüm
Kötülüğü dilemem saftır temizdir özüm
Bekâr eşini boşar ben yine üzülürüm
Talihim döner diye boş ümitle beklerim
Takvimden yaprak kopar ben yerine eklerim
Giden menzile varır, yarı yolda teklerim
Âlem servete koşar ben yine üzülürüm
Varsa benim gibisi gelsin kafa yoralım
Nerde yanlışımız var dönüp dönüp soralım
Hayallerden vazgeçip sağlam yerde duralım
Akıl kendini aşar ben yine üzülürüm
ŞERİFE ÇINAR / 01.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.