BEN YİNE ÜZÜLÜRÜM
Kadersiz kader adým bir garip viraneyim
Feleðin çarký döner un gibi ezilirim
Aþktan nasip almamýþ serseri divaneyim
Eller zevk ile coþar ben yine üzülürüm
Kaç bahar geldi geçti çiçek açmadý dalým
Arýya, kelebeðe nasip olmadý balým
Siyaha boyun büktüm soldu yeþilim, alým
Herkesin gölü taþar ben yine üzülürüm
Þu fani dünya ile barýþamadým gitti
Her iþe heves ettim sonunda hepsi bitti
Hani farkýmýz yoktu hani herkes eþitti
Millet pek rahat yaþar ben yine üzülürüm
Bastýðým toprak kurur derler ya onun gibi
Olamadým ne yazýk hiçbir baþýn sahibi
Takdir senin bilirim ne diyeyim habibi
Beþerdir bir gün þaþar ben yine üzülürüm
Kara gün kararmasa benim de gülse yüzüm
Tutmasýný bilemem dilimden çýkar sözüm
Kötülüðü dilemem saftýr temizdir özüm
Bekâr eþini boþar ben yine üzülürüm
Talihim döner diye boþ ümitle beklerim
Takvimden yaprak kopar ben yerine eklerim
Giden menzile varýr, yarý yolda teklerim
Âlem servete koþar ben yine üzülürüm
Varsa benim gibisi gelsin kafa yoralým
Nerde yanlýþýmýz var dönüp dönüp soralým
Hayallerden vazgeçip saðlam yerde duralým
Akýl kendini aþar ben yine üzülürüm
ÞERÝFE ÇINAR / 01.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.