sen uyur iken gece çýldýrýyordu bana zaten karanlýk çakýlmýþtý düþtüðüm rahime aslýnda seçmemiþtik hiç bir þeyi
hani gökyüzü mavi idi!!
gelse idi kesilmiþ hayatýmýn kesitleri yan yana nefes aldýðým þiirlerimi kanatýrmýydým acaba?
þimdi eðer gitmekse kendinden,
kendim ile küçülüyordum olduðum yerlerde döþümde ki kor soluk alamýyordu sanki her þey içine kapanmýþtý bir ben kalmýþtým dýþarýda çýplak ve hain...
kaþýnda kýyamet gürültüsünde suçsuz fýrtýnalar vardý yürek köprünün temeline nefret atmýþ gidiyordun son du artýk..
aramaksa kendi içinde,
beyin defteri deli gibi þarkýnýn nakaratýný okuyordu kirpiklerimin buselerinde her nabýz da gülüþlerin yazýlýyordu sayfalarýma
köz aðýrlýðýnda gözüm ile gök arasýnda duruyordun ama görmüyordun içindeki kafes kapanýyordu solmayan gül dü adýn.
ceza ise,
içimden yol aldýkça tümceler doðuyordu tükendiðim yerde neyse diye baþlayan ertelenmiþ dilim þimdi alacaðýný kesiyordu zamanýn ayaðýndan
sabýr yanýyordu nereden bilecektin ki!! çatal ipin boynuma koyun olduðunu iþte dudaðýmda ki eksik gülüþler bundandýr..
özlemekse,
g/özündeki sevgi uzaklaþtýrýyordu beni her þeyden
tenindeki ateþte ise bedensiz doðuyordum
hani yoksun ya çok üþüyordum iþte ýsýnamýyordum bir türlü sanki odunun doðduðu yerdeydim yine de sara tufanlarý nafile idi
ve aklýmdasýn düþüncesi ile hemen sýcacýk oluyordum o vakit
hele, bir de kokun vardý gitmesin diye duyularýma misafir edip tüm kapýlarý kapattýðým...
acýtmaksa,
geçmiþin gözünde büyüyordu piþmanlýk içimde bir ok her beyin fýrtýnasýnda delik deþik oluyordum halbu ki, geleceðin eli parmak arasýnda sýcacýk uyuyordu
ölüm rengi kokuyordun bahçenin içinde yapraklarýný düþürmüþtüm celselerde oysa su ne güzel duruyordu köklerinin dibinde Son/Gül dü adýn hayatýmýn ortasýndan dimdik geçerek kitabýma yazýlan...
24/08/2012 ÇORLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Niyazi Gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.