Bir Kadın Ağlıyordu, Gözlerimde

Yüzündeki çizgiler aþýnmýþtý artýk
baktýðýn noktaya düþen aksin
acý yazýyordu peþinden
aðlayan yýllara yazdýðýn kalemsiz mektupta
boþ sayfaya çizilmiþ bir yazgýn vardý
gözlerinde ki çocuk gözlerime düþtüðünde
titrediðim yerde durmuþ seni izliyordum, usulca
sýzlayan yanlarýn gözlerime geliyordu her defasýnda
bir kadere yazýyordun onuru, bir de kendine takýyordun asaleti, yokluðun içinde hemde
sendeki olmayandý kimsede



aðladýðýn kutup soðukluðunda ki gecelerin
hep yalnýzlýðýnda seni öksüz býrakýyordu
bir sen düþüyordun karanlýðýn koynundan
bir de gözlerin düþüyordu simetrik



bakýþýnda ki masumiyet ve kimsesizlik
yetimliðimi kucaklýyordu sýzlýyordum içimde
günyüzüne vurduðun umutlarýn arsýzca kaçýyordu senden
oysa sen oya gibi ördüðün düþlerinde saklanýyordun, gizlice
zulanda sýr gibi sakladýðýn bir sevgi vardý
uðruna hayatlardan geçilecek
ama sen
aðlayan bebek hüznünde hayata emiliyordun
içindeki Kurtuluþ savaþlarý bitmiyordu bir türlü
ve sen sabaha atýldýðýnda anason kokuyordu kaderin



sanki Tanrýdan halifelik istemiþtin
vermeyi öðreten hayat, almayý hiç göstermemiþti nedense
ve sen ýsrarla yaþama týrnaklar geçirerek diþlenmiþtin
oysa ellerin üþüyordu sevdiðim
gözlerimde kömür sevgisi uzatýyordum sessizce, ürkme diye
sen yattýðýn tütünün kaðýdýnda iken
ben cigaranýn dumanýna yürüyordum düþüncesizce



aðlamak yazýlmýþtý bir kere alnýnýn çatýsýna
kirpik meþelerin her ýslandýðýnda yüzünde
bir damlasýna nehirler akýtýyordum ben sessizliðimde
sen uyurken sema nöbetleri yazýlýyordu benim sonsuzuma
o bilmediðim kokun deðil, hasretin nefesim olmuþtu bir kere
sen yazdýðým þiire mahþer olmuþ iken
ben avunuyordum þevkatli gözlerinde
sen bilmiyordun
sende iken zamanlardan geçiyordum...




Tuzla/01/09/2009



Sosyal Medyada Paylaşın: