Mayýslandý sevdam kendine
Nice eylemler yitirdim
Ýþçi ocaklarýnda
yýldýzsýz bir gecede
Bahçelerde ýrgatlýk
Usturanýn aðzýnda sakal
-beyaz düþürmemiþiz daha-
ve
Kansýz bir þiir düþledim
Suç oldu asýldý dizelerim
Küfesini doldurur çýplak bacaklý hanýmaðalar
kamburunda yýlgýnlýk nakleden hamalýn
-sýký bel dar etek giyerler-
Poplin gömleklerinde dokumacý kýzýn kirpiði
Görmezler
Umut tehlikelidir
Umut yasaktýr
Onlar büyük suarelerde nezaketlidir
Ama çýkarýrlar irinlerini alýnterine
Cesaret mahpus bir söylem
Kan içerler
Kirlenmez elleri
Onaltýsýnda bir tazeye emanet ederler dümeni
Bal üretmezken arýlar
Kovanlar dizerler kahve önlerine
Ýçlerinde güherçilenin altýkuþak evladý
Gri bir intihar dedikodusudur ölümlerim
Cellatýn dokuz köyden yaydýðý
Hüküm verirmiþtir ta ezelden
ki.. verilirdi
Biz korkmazken böyle ecelden
Söyletirler miydi türkülerimizi
Anadolu’nun metanetsiz bir kentinde
Her temmuz yakarlar þiirlerimi
Vicdanlarýný soðutmak için
Çünkü
ölümdür namazda altýncý vakitleri
Irmak - Mayýs / 2012