ŞEMSİYE AÇTIM SANA

Ruhuma huzur veren elâ gözlerin nerde
Bahar yaðmurumdun sen, tenimde ýslak ýslak
Çöle döndü yüreðim koyup gittiðin yerde
Þemsiye açtým sana, yaðsan da gönlüm kurak

Yoruldum ardýn sýra kovalamaktan seni
Yýktýn virane ettin açacakken gül þeni
Bir gün piþman olacak arayacaksýn beni
Lâkin yolumuz bitti vardýðýmýz son durak

Söküp aldýn içimden sana ait ne varsa
Anýlarým aðlarsa, fotoðraflar yanarsa
Gün gelip özleyince dilin beni anarsa
Öldürdüðün sevdamýn baþucunda mumlar yak

Bir selâmý çok gördün sildin bütün geçmiþi
Ektiðini biçecek bu dünyada her kiþi
Öyle olsun bakalým sen çokbilmiþ er kiþi
Sözüm yoktur sözüne sen ustasýn ben çýrak

Helâl deðildir hakkým, biriktirdim bin bir ah
Aþkýn için döktüðüm gözyaþlarýma günah
Eðilmesin hiç baþýn, düþmez kalkmaz bir Allah
Al götür servetini, þu selvili köye bak


ÞERÝFE ÇINAR / 29.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: