Uykulara Uykusuz

“Herkesin kanýksayarak aðladýðý dünyada
Sakýn ola
F Tipi gülüþüme ‘dokunma!”

Herkes uyuyor, bu adam hala uyanýk.
Sabah olur, dalga geçer yalancýlar.
Köþelerde sus pus dururum.
Ama biraz, hep biraz avunurum.

Gözlerim dalar boþluklara, ellerim hep kilitli.
Tutan yok nasýlsa…
Þimdi söyle bana kim yalancý?
Bakma öyle uzaktan sýcacýk, inanmam palavra.
Rüyalar göremem uyumadan gecede.
Kâbuslar sarar dört yanýmý
Sessizce…

Çýðlýklarým inler durur içimde
Öyle kavi, öyle yorgun, öyle uykusuz…

Cennetten de yesen, oraya da gitsen
Abu hayatta içsen; tatsýz tuzsuz.

Yorgunum diyorum ‘yorgun.
Ýçine düþtüðüm boþluklarda boðuldum.
Seyrettikçe sualin olurum.
Az daha bakarsan öylece,
Gözlerinden ineceðim gizlice.
Islak sokaklar mevsiminde
Sessizce.

Gecenin bir yarýsý oldu
Tanýmadýðým yabancýlar odamda
Git desende gitmez, hepsi palavra

Þu sahte kalabalýk içinde
Gerçeðim; kaybolmasýn ne olurdu?
Kapanmaya yüz tutan gözlerim huzurla uyurdu.
Sessizce…

Duruyorum bedenim hala kaskatý
Bu anlamsýz oyunun hokkabazý sadece maþuktu
Kar olur, kar yaðar her yer beyaz
Titrerim hep ayaz.
Isýnmak ve avunmak tek dileðim.
Ama biraz vazgeçtim biraz deðil;
Kanýksayarak iliklerime kadar!
Ter olup dökülmeli heyecaným tenimden
Ýþte o zaman fýsýldayacaðým.
Ben bir kelebeðim.
Yarýn öleceðim.
Sessizce.

Arkamdan aðlayan olmayacak; yalancý
Yaz buraya
Yaz ayýnda
Ruhum yükselecek topraktan
Aþk uðruna
Sessizce…


Emrah Saðlam

Sosyal Medyada Paylaşın: