“kimse temizim demesin
Kim kimin kalbinde acý
Kim ötekinin yarasý
Kim kimliðinde yabancý
kimse,kimse temizim demesin kimse”
Irmak boylarýndan geçip ayný denize dökülen sulardýk
Çok tuzlu deniz olduk
Susadýk sonrasýnda….
Kaþlarýmda öfkeli kalabalýk
Çatýyor durmaksýzýn sükunetime
Dilime küfürlü söylenceler dolandýkça
Ki …eski tadýnda deðil konuþmaklar gülmekler sevinçli aðlamaklar
Soruyorum sürekli yerin yedi kat dibine giren çaresizlikle
Ne zaman küseceðiz þiirin hamuruna haram bulaþtýranlara?
Ne zaman dilimizin altýnda küflülenen soru imleriyle avazlanacaðýz secdesi kin kýblesi vahþet olanlara?
Ellerim mi sýzlanan mýsra bentlerine
Yoksa tercümaný mý yüreðimin
Daha demin kapanmýþtý yüzüme
Ahýmý mý döküyor kalbimin derininden
Ki….Acý çýðlýklar mýrýldanýyor bir gizli dilden…
Ölüme açýlan perdeler güneþi kararttýkça
Gece vicdansýzca vuruyor merhametin topuklarýna
Yýldýzlar boyun bükse de kayan eþlerine
Ay gurbet türküsünü hazin hazin susuyor
Ýtiyorum gözlerimle tüm yapay gülüþleri
Cesetler üzerine eðilen analar çoðaldýkça
Kimi alt yazýlý kimi türkçe aðýtlandýkça
Kekemesi oluyor yüreðim hükmün ölüm cenderesinde
Bir hançer dönüyor durmaksýzýn ciðerim oyarcasýna…
Býra mehmet bre baran
Ayrýlmazken iki kol bir bedenden
Bilmez misiniz ayrý ayrý ölmez
Kol kafa bacak beden
Düþerse bir düþer topraða azalar tümden
Bir aðýzdan okunur fatihasý düðmeler iliklenir
Avuçlar göðe açýlýrken…
Analar buz kesiði sesleriyle…
Yýrtarken dizlerinin derisini
Dalsýz duldasýz gölgesizliðe haykýrýp
Ölüm mýhlanýyor esmanýn kuramýyla alýn çizgilerine
“inna lillahi ve inna ileyhi raciun”
Tüm sözcükler anadan üryan ve gölgesiz iken
Bir bulantý geçiriyorken vede tüm cümlecikler
Kalmadý hayalden gayrý gerçeðimiz
Can tüter analarýn yüreði
Gayrý ardýmýzda sesimiz
Eksilmez kederimiz…
Elif aþkýna!
Dilimin namlusunda üryan sözcükler boðum boðum sýktýkça boðazýmý
Binlerce ölümün nasýrlanan kabuðu altýnda yýllardýr ölüyorum…
Siz uykunuzda dualara yüz sürün hâlâ
Gayrý yüzüm ölümden utanýyor…