Omuzumda ki onca tanýklýðýn aðýrlýðýydý
Ýçimdeki o ýlýk yanký…
Baþýboþ diz(e)lerde
Bir katre mýsra sustum
Az önce…
Hadi çözelim kirpiklerimizde ki gecenin düðümünü de….
De si
Hangi cesede döneceðiz yüzümüzü o vakit…
Ya da hangi þekli daha az acý verir ölümün?
Ya da gözlerini dili niyetine kullanan çocuklarýn içtenliðinden alsak az biraz
Kaç vakit yürüyebiliriz o vakit söyler misiniz?
Çarýklarýnda ki delik iþlerken ciðere ciðere
Uykulara dalabilir mi kalbi etine kýymýk kýymýk batarken insan?
Ne zaman geceye dönsem yüzümü
Bir yürek çarpýntýsý talaný
Yirmilik diþ aðrýsý çýrpýnýþý
Ya da bir iç sesin diþ sýkýmý saltanatý çehremde…
Ýðdiþ yýldýzlar altýnda kuþlarýn ölü gagasýnýn ýslýðý deðiyor tenime
Miktarýnca reddiyesi yaþamý
Kuþ bakýþý donukluðundan…
Acýyý heybeye koyarken umut yerine
Yol atlasý yaþanmýþlýkla
Göç kokusuna doðru yol alýyoruz
Ýçimizin dününden bugününden yarýnýndan ikrarla bahsederken bir iki meczup kelam
Ya sabýr elçisiyle taþ basýyoruz kanayan yetimize
Geniþliyor kuyular
Yaralý çýðlýklarý silinmezken sabi kirpiklerinden
Buðulu bir gece vakti içimize dönmenin iç sýzýsýyla
Sayýklýyoruz örtülü zamanlarý anýmsayarak
Yaþarken ölümü düþünmenin o ketum açlýðýný…
Üþümeye yüz tutmuþ dönek yalnýzlýklar
Aðlaþýrken stran içrelerinde
Köy bacalarýnda ki dumanlarý anýmsayan
Üç beþ yazmalý nasýrlý yürek
Bir iç çekiþle göðe kaldýrýyordu baþlarýný
Kara kuru birer þekildi herþey o saatlerde
Damlýyordu oyalarýna hasret ýlýk iç çekiþlerle…
Türkülere karýþýrken kin nefret
Sana bana herkese benzeme uðruna
Susturarak çözümler bulunuyordu
Alnýndan vurulasý hayallere baðlandýkça umutlar
Çocuklar uyanmýyordu uykularýndan
Hayallerde buluþtukça
Anlýyorlardý çoðunlukla yaþ(l)a(n)dýklarýný
Sesi bulutlu
Sesi rüzgarlý
Sesi susturulmaya yargýlý masallarýnda
Okundukça tozpembe altý çizili satýr aralarýný
Birbirine küs çocuklar büyüyordu mahzenlerde
Düþsüz odalarda fýsýltýlar seçip paylarýna…
Ay’ýn yýldýzlarýn yalnýzlýðýndan söz edip
Satarken yüreklerini birinci elden þairler
Aldýrmýyor yeni yetme bilinçleri
Iþýklý vitrinler önünde yutkunurken gözbebekleri
Parçalanarak çoðaldýlar yufka yürek
Çoðalarak sustular küflü ekmeðin önünde saygýyla…
Bu kekeme zaman
Yumruk kadar yüreklerin alýn çizgilerine sýkýþtýrmýþtý
Acýyý
Uzaklýðý
Ve birbirlerinin acýsýyla uzaklýðýyla çoðalmayý
Ve iki sus arasý ömrün özetini çýkarmayý öðretiyordu ustalýkla
Kýzýlca tufandý akþam
Yoksulluðun kekre sýzýsý dem vurunca gövdeye
Bir muska gibi taþýyorlardý onuru yürek üstlerinde
Sýr gibi kapanýrken gece gözlerinde
Kapkara bir çift göz kesiliyorlardý
Kederi ezeber ede ede…
Karýncalanmýþ sesle
Herkes kendi kelimelerinin hapsinde
B/anane deyin sizde bir zahmet bahane üretinde…