iki taþýn arasýnda bir çiçek açacak gözünü
aç diyecek yanýndaki çiçeðe
özgür salýnacak yarýn yapraklarý rüzgârda
bereketli yaðmurlar yaðacak az sonra
yeþile doyacak memleket
cennetten akar gibi ýrmaklar
söyleyecekler türkülerini
üstünden aktýklarý taþlara
taþlar duyacak
bir karýnca uyanacak sabahla
belkide gömdükten sonra bugün þehitlerini
’gerçek’ yükünü taþýyacak yuvasýna
sýk/ýlaþtýracak yurt topraðýný
saflarýný sýklaþtýrýr gibi namazda
eðreti durmayacak hayat aðacý tepemizde
dikecek baþýný en yükseðe
demeyecek: en yüksektekiler koparýr en yüksekteki elmayý
uzanacak
bilecek
herkesin gücü eþit
insanýn insandan farký yok
ortaklaþa taþýyacak yüklerini iki kardeþ
su nasýl kesilmezse ikiye
öyle tüm akacak yolunda
býrakmayacak yataðýný
istense de bölünmek
tutunacak yapraklar aðaçlara
esse fýrtýnalar, gelse de eylül
umut var doðacak yeni günde
insanda
iki elin buluþmasýnda
seslerin bir ses olmasýnda
bir çiçek açacak gözünü
bir çiçek daha ardýndan
bir çiçek daha
ilk açtýðý gibi baharda
sonu olmayacak açmalarýn
ilk açýyor gibi her defa
22. 8. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.