ruhumun gözleriyken tanýnmayan hüzünler
gözbebeklerim yalvaran bir düþ kýrýntýsýydý
ve
hayat ilerken sendeledi kendi sarmaþýðýnda
öyle ki
bütün gölgeleri kiralanmýþ hissetti gerçeðin duvarlarý
yarým korkularýn avuçlarý
masum gidimlerin zamansýz titremesinde son buldu
aðlamayý unutan
kayýp mektuplar gibi
çýðlýklý suskularýn pençesinde
doðdu sevdanýn sus payý
dikili nefeslerin içselliði
giyinirken bahara
dua inceliðinde
vaktin ruhunu inceltti özlemenin kayboluþlarý
....