"Her birimiz birer ýþýk olmadýkça
bu karanlýktan çýkýþ yok..."
...
Iþýðýný gönder karanlýða ey güneþ
beyaz bir güvercin kirpiklerinde aðlamakta...
Dilimizi soktu eþek arýlarý
uyuþtu duygularýmýz hançeremizde
bana dokunmasýn dediðimiz yýlan
günü geldi dokundu her birimize
Susmayýn!
göðün yüzünde gezinen ketum bulutlar.. Yaðýn!
Emanet maskeler yüzlerimizde
aðlamak, gülmek sevmek emanet
insan pazarý oldu dönen yer küre
hiç kimse olduk birbirimize
fire verdik döküldük kan denizine
Ey güneþ
ey bulutlar
topraðýn göðsünde sancýr kýrýk zeytin dallarý
Yaðýn!
Sevgi olup, insanlýk olup, barýþ olup
gülümsemeyi unutmuþ dünyanýn
karanlýk çatýsýna yaðýn...