aklımın cehennemi

Tökezliyorum,
ayaðým yerdeki kadýna
takýlýnca…
Kadýn çýplak
ve tanýdýk,
“Burada ne iþin var?” diyorum.
“O gece benden memnun kalmadýn mý?” diye soruyor.
“Yoo, bilirsin bazen sadece sekstir.”
“Bazen sadece ölümdür… Emmemi ister misin?” diyerek
açtýðý aðzýndan beyaz kurtçuklar dökülüyor,
ayaðýmla itiyor, uzaklaþýyorum ardýma bakmadan,
gökyüzünde girdaplar,
koyu bulutlarý savuruyor
içleri þehir dolu,
aþaðý, gökyüzüne doðru
bakarken birine çarpýyorum,
önümde çýplak kadýn duruyor
dönük sýrtýyla,
ve ensesinde çift haneli bir sayý var,
altýnda “Erkeklerim” yazýyor.
“Pardon. Sizi görmedim!” diyorum.
“Önemli deðil, bende seni görmüyorum…” diyerek yüzünü dönüyor,
gözlerinin yerinde iki boþ çukur var,
derin, aðzým gibi karanlýk…
“Sen! Nasýl olur?” diyorum.
“Sarýl sýmsýký, eski günlerdeki gibi…” diyor.
“Gözlerine ne oldu?”
“Bir gözünü bana verir misin?”
“Üzgünüm, yapamam. Ýhtiyacým var onlara…”
“Ama beni otobüse bindirip geceyi baþkasýyla geçirdin.” Diyor.
“Bunu nasýl biliyorsun?”
“Sarýl bebeðim, eski günler hatýrýna. Ve gözlerinden birini bana ver… Hiç mi mutlu etmedim seni?”
Ýtiyorum göðüslerini ve koþuyorum,
iki kadýn kesiyor önümü,
“Bu kadarý fazla!” diyorum.
“Neden ki? Yakýn iki arkadaþý yataða atmak yetmedi mi?” diyorlar ayný anda.
“O zamanlar gençtim. Eðlenceli buluyordum. Üzgünüm…”
“Sen üzgün olmayacak kadar gururlu piçsin!” diyorlar, yine ayný anda.
Koþuyorum…
Bir adam bekliyor yol kenarýnda
“Dostum bu yol nereye çýkýyor?” diyorum.
“Sevdiði kadýn italyan’a kaçan adamsýn sen deðil mi?” diyor
“Nereden biliyorsun bunu?”
“Burada senden çok bahsediyorlar. Baksana adam ne iþ yapýyordu?”
“Kim?”
“Ýtalyan.”
“Ürolog.”
“Maldan anlýyor desene, ha ha ha…HA HA HA…”
“Siktir.” Diyor, uzuyorum oradan,
arkamdan gülen insan sesleri
büyürken, çoðalýyor, yankýlanýyor kulaðýmýn
ovasýnda…
Bir aðaç altýna oturuyor, dinleniyorum.
Derken bir el omzuma dokunuyor,
“Ne oluyor lan?” diyorum zýplayarak.
Arkamdaki aðaç dile geliyor,
“Üç yýl… Sana herþeyimi verdim… Üç yýl!” diyor.
“Sen kimsin?”
Aðacýn içene saplanmýþ bir kadýn beliriyor.
“Sana ne oldu böyle?”
“Bu aðacýn içine hapsoldum. Sana herþeyimi verdim. Bunu bana nasýl yaparsýn?”
“Aþýk olmuþtum. Üzgünüm…”
“Hadi oradan! Üç yýl boyunca kýçýmý düzerken üzgün deðildin!”
“Böyle bitsin istemezdim. Tanýdýðým en iyi kadýn sendin. Bana çok iyi davrandýn.”
“O zaman yardým et! Çýkar beni buradan! Üç yýlýn hatýrýna…”
“Bunu nasýl yapýcam?”
“Benim yerime geçmeyi kabul edebilirsin. Üç yýl bu aðacýn içinde kalarak.”
“Üzgünüm. Bunu yapamam. Yapamam…”
“Senden nefret ediyorum. Nefret ediyorum senden!!! Bencil orospu çocuðu! Üç yýl kýçýmý düzdün! Nefret ediyorum senden!!!”
Hýzla uzaklaþýyorum,
bir otobüs duraðý görüyor,
oturuyorum,
numara yok, güzergah yok,
belki hiç gelmeyecek
otobüsü bekliyorum,
kaçýrdýðým tren,
vapur,
kadýnlar misali…










Sosyal Medyada Paylaşın: