hergele

Çöpler dýþarý çýkarýldýðýnda,
kýrmýzýyla aydýnlandýðýnda
gece,
sýcak çörek gibi lezzetli bir yürek arýyor,
bir kez daha içiyordum
ayný barda,
müzik iyi
dinleyenler kötüydü
herzamanki gibi…
Uzatmýycam, gözlüklü birini yumrukladým,
nedenini bilmiyorum,
düþtüðünde çýkardýðý gürültü
kulaklarýmý doldurdu,
taþtý geceye,
“Abi!” diyerek baþka biri geldi üzerime
ayný açýyla,
ayný yumruðu çýkardým onada
ve düþtü abisinin yanýna…
Sonra bar taburesine oturdum
ve hiçbirþey olmamýþ gibi,
içkimi yudumladým,
kimse yanýma gelmiyordu,
sonra barýn sahibi belirdi ve gitmezsem polis çaðýracaðýný söyledi
uzaktan…
Ýçkimi bitirmeden bir yere gitmeyeceðimi söyledim ona
öyle de oldu…
Ýlk defa korktum kendimden
kadýn için birini öldürebileceðim
bunun için yirmi yýl
bana makul göründü,
hýzla çýktým oradan,
koþmaya baþladým,
kendimden kaçabildiðim kadar hýzlý,
yirmi dakika sonra durdum,
gece kýrmýzýyla aydýnlanmýþtý,
Yunan müziði çalan bir yerin önündeydim,
kalbim aðzýna kadar kan dolu,
ellerim titriyordu,
az önce indirdiðim kardeþleri düþündüm,
neden yaptýðýmý hala bilmiyordum,
bir kadýn için mi?
Yoksa spor muydu?
Kötü hissettim kendimi,
babamýn söylediði gibi
sonum çýkmaz sokak mýydý?
Sevgililer geçiyordu yanýmdan,
kýskandým onlarý,
sakin ve mutlu görünerek
uzaklaþmalarýný izlerken,
ellerim titriyordu,
ve yürüdüm geceye
ay ýþýðýnda temizlenmiþ
ruhumla…





Sosyal Medyada Paylaşın: