“Ne vaktinden önce gelir,ne vaktinden sonra ölüm... Ansýzýn! bir Ýstanbul sýcaðýnda soldu gülüm”
Bir ikindi öncesi, bir bulutsuz hava, Seni düþünüyordum,seni amca. Aldýrmýyordum; Ankara can doðruyordu lokmamýza. Sen kan! Hayat kaleminin sahipsiz hokkasýna. Oysa; Oysa yine ekmek derdindeydi martýlar, Benden uzakta,sana yakýn. Ýstanbul’da. Senin derdin neydi be amca. Susarak boyun bükerken Azrail’in çaðrýsýna. Gözlerin... Gözlerin daha önce hiç bakmýþ mýydý böyle boþluða. Ve ekinlerin... Ekinlerin hiç bu kadar yanmýþ mýydý? Hiç bu kadar sararmýþ mýydý yeþil teni aðaçlarýn? Ve bu zamanda hiç bir baþak, Dudaðýndan öpmüþ müydü çatlayan topraklarýn. Seni böyle anmak istemezdim.Baðýþla... Oy benim baba yarým...Baðýþla. Can yoldaþým,amcam...Baðýþla.
Seni kim sýðdýrdý amcam, Dört kanatlý bir tahta kuþa. Oysa sen bir telefondan gelen, Aðlamaklý bir ses tonuna sýðamazsýn ki, Gözlerin son bir kez menzil kurmadan gözlerime, Ve tetik düþürmeden sözlerin sözlerime, Gözlerini böyle yumamazsýn ki. Seni böyle anmak istemezdim...Baðýþla Oy benim baba yarým...Baðýþla. Can yoldaþým, amcam...Baðýþla. Þimdi böyle avlusunda caminin, Kapanan gözlerine bakmak ne kadar acý, Ölüm güzel þey ama amca, Bu benim tattýðým kaçýncý acý.
Kapýlar gýcýrdadýðýnda, Kitlendiðinde aðzýndaki diþler. Ve toprakla kýyýldýðýnda nikahýn,davulsuz, zurnasýz. Ýki el arasýnda gizlenen baþlar görürsün.. Derdin ya hani. Ve düþtüðünde yere yaðmursuz bir bulutun son nefesi. Beni yüreðinde bulursun oðul... Derdin ya hani. Þimdi kimden sorayým seni amca, Herkesin ellerinin arasýnda gizlendi baþý. Ve tarifi mümkün olmaz bir halde çatýldý kaþý. Yüreðin ses verir mi bana amca? Çözülür mü ki dilin; Koparýp atsam çenene baðlanan bezi. Bana gözlerini açar mýsýn amca? Dokunur musun parmaklarýma? Seni beklerken camiide, þurada yanýnda yaný baþýnda.
Þimdi bilsen kollarýma hasretinin çoktan takýldý bilekçesi. Seni unutmam mümkün mü ismimin tek sahipçesi?
Hangi yana dönsem aðlayan gözler . Bir senin gözlerin kapalý,amca. Bir senin gözlerin kuru. Bir senin teninde donukluk amca. Bir senin yüzünde burukluk Bu kadar kýsamýydý be amca konukluk...! Þimdi gittin býrakýp körpe yavrunu bir baþýna, Martýlar yine aç,martýlar sefil. Gitmem sen merak etme; Tabutuna atmadan üç beþ karanfil. Seni böyle anmak istemezdim...Baðýþla Oy benim baba yarým...Baðýþla Can yoldaþým, amcam...Baðýþla.
“Ne vaktinden önce gelir,ne vaktinden sonra ölüm... Ansýzýn! bir Ýstanbul sýcaðýnda soldu gülüm”
“Adýmý yazmýyorum amca þiirin altýna.Çünkü adýmý sen vermiþtin unutamazsýn ki.Ruhun þad olsun caným amcam...Yeðenin” Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.