Grinin tonlarý sarmýþ gökyüzünü
yerde aðýr aksak yürüyenler çoðunlukta
ak yaþmaklý bir kadýn el arabasýyla kendini götürüyor
kaynakçý çýraðý binemediði bisikleti onarýyor
almanya’lý adamýn karýsý tüm düþlerini
kara yemenisiyle, arkasýna atmýþ
üç çocuðuyla bir hayatý sürüklüyor
ellerinde ekmek,yumurta, zeytin
uçak gri göðü yýrtýyor soðuk sesiyle
kim görüyor dallarda
patlayan çiçekleri
eðrilerden sonra baþlar doðru çizilmeye
griden sonra gelir mavi
ellerimle ölçüyorum
gök, bir karýþ bile deðil
yer, parmaðýmýn yarýsý
ben; insan
dev
doða karþýsýnda
gökyüzü gri, bulanýk hava
kuþlarýn ötüþü bile içime iþliyor
görmeye çabalýyorum, kirli badanalý evleri
araçlarýn sesi alýp götürmüyor
içinde bulunduðum durumu
ah! ozansý mavi özlemi!
güneþ desteði!
sözcük anlamýyla griyim!
askeri bir araç yaklaþýyor evin önüne
insana yaklaþýyorum
hani kendi sesini konuþan kim?
bir hortlasa içimdeki sulu göz mavi
kaynasa þiirin dizelerinde
meneviþli gözleri
önce baþlasam kendimden
iliklerime deðin çizsem kendimi
kaç kiþi tutunur yeniden hayata
ertelenip durmaz hayat
bir soluk aðlamadan sonra
sýyrýlýr grilerden can gözlü yaþam mavisi!
8. 4. 1987 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.