kurtuluþ parký sabah ezaný okunuyor onlar uyuyor içeride ve ben uluyan köpeklerle birlikte bir þehrin smokininde çimen ekiyorum uzun kýsadýya þiþelerden kadehlere köprüler kuruyorum;
ak ya kötü su! yüzümün zulasýnda saklý, yaslý-paslý gülüþlerim
gizlerim
ak ya þer-ab! yüzüm, kahkaha mezarlýðý sen akmasan da ben onsuz sabahara sarhoþ göz yaþlarý dökerim
ensemde bir ölüme hazýrlanýyor esmer beyazý mefluç rüzgarlar birazdan dallarýmla düþecek ölümyeli neden hala üþümüyorum ki?
ayaklarým da kokmuyor soðuk soðuk terliyor þimdi
sahi misku amberimiz gibi afrikalý bir kadýnýn jojoba kokularý jojoba; kurak bir aþk üþütür mü ki afrika’da olsam bile beni
ruhu kuyruðunda, telsiz sesleri kulaðýnda bir yaþam korkunun vahþet kokusu ve çulsuz çöl ýtýrý ne zaman adýný söylesem kurutuyor aðzýmý
bu þehrin viyadükleri kabristan içi þehrin içi; koca bir belirsizliðin hengamesi
bu þehir, ölü sevici
ben öldüm
sözlerin bittiyse, istediðin yerde ölebilirsin þimdi!
fhrn-mç-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.