Þimdi anýlarýmý
duygularýný istila ettiðim
bir kadýna naklediyorum
belki benzeyecek sana
bulanýklaþýnca aynalar biraz daha
perdeler uzaklaþtýkça birbirinden
hamlet baþlayýnca
yani arka sýralar susunca
miskin bir ihtiyarýn
sahnedeki oyunu
hayatýna benzettiði gibi
replikler hýzýný kesince
tüm içgeçirmiþliklere
seni göreceðim
çekildikçe karanlýk gözlerime
belki o þiirde kalacak fikrim
yarým yamalak mýsralarla
"ben seni hiç sevmedim ki"
yorgun bir akþamda
býraktýðýn ellerimi sevdim
yorgun bir masada
kadeh çatarken yalnýzlýða
bir kadýný aldatacaðým seninle
bir kadýnla da seni
ama sen gibi kokmayacak saçlarý
ve mutluluðu oynayacaðým
mutsuz hayat sahnesinde
bilirsin bana býraktý
Ramses kibrini
bir þiir daha yazmayacaðým sana
belki küsecek mýsralar
acýmayacaðým silerken
alfabeden isminin harflerini
toplu intihara kalkýþacak
yataðýma sinmiþ hücrelerin
ve dönme bir daha diye
kurban edeceðim kalbimi
Cebrail gelmeyecek
Ýbrahim’den neyim eksik ki
belki
bahçedeki güller hâlâ kýrmýzý
ve yüzünü ekþitse de incirler
hâlâ tatlý
ta oramda bir sýzý
yani oramda
yani sende kalan yanýmda...
Irmak - Haziran / 2012