DIŞARISI YÜREĞİN GİBİ DEĞİL ÜŞÜRSÜN

kendime yazamadýðým
yenilmiþlik gibi
yorgun bir cümlenin merhametinden utanýyorum
kuþatýlmýþlýðýmda!
filistin askýsýna mahkûm
felaket sancýsý, saðýr ve puslu yeni bir eylülün…

ama
dünyanýn neresinde olursa olsun hep bir bedeli oluyor
aç olanlarý düþünmenin
ve filistinde avuçlarýnda taþ olan çocuklarý sevmenin

“yârin yanaðýndan gayri” isyanlara düþüyorum
kerbela ateþlerinde yanan bir bahar
kahrým bundandýr
ve seviyorum türküleri sevenler kadar

‘son’ baharým
künyene
gideremediðim, depolanmýþ kimsesiz
örselenmiþ yalnýzlýklarýmý
ve becerememiþliðimin kalýntýlarýný sunuyorum

ne kadar yaralý olsan da derlenip
hep yeniden
ama hep yeniden gülmeli diyorsun

demiþ ya þair “mutluluðu kim veriyorsa senindir…”
yitmiyorum…

memleketinde neþeyi yaþayan bir çocuk gülüþü oluyorum
yalýn ayak koþan
ve maviyi ne kadar sevdiðimi hatýrlýyorum
turuncu da
‘turunç’un’ mis kokusunda

dolaysýz yalansýz ve talansýz kalbinde
’doluyorum sana kendime dolar gibi’
üzüm gözlerinle bakýþýnýn tanýðý oluyor dudaklarýn
hüznüme yüzüme ve yüzüne cennet gibi…

acýlarýmý yamalayaným
’son’ baharým
sevdiðine uzuyormuþ gönül
boþuna deðil yanmýþlýðým teninin alazýnda yüreðine…
ve adýn gibi!
sevdalýsý olmam
yorgun halklarýn son isyanlarýna yeryüzünün…

bir insanýn yüreði kirliyse
baktýðý pencereyi de kirli görüyor, her þeyide
çünkü arlanmaz taþýyýcýlarýdýr insanlar kirli yalanlarýnýn…

unutsa da köklerini sarmaþýklar
býrakalým aðaçlar yapraklarýný istedikleri gibi düþürsün

ben de olmanýn ve ben olmanýn olmuþluðu!
‘son’ baharým
çýkma yüreðimden
dýþarýsý yüreðin gibi deðil, üþürsün…


Kenan Can YOLDAÞLAR



Sosyal Medyada Paylaşın: