ASLA BİLEMEYECEKSİN

kandýrýkçý zamanlara benziyorsun
sicili bozuk varlýðýmdan haberli
hayalet yüzlü bir eþkýya vakti
bakmaya doyamadýðým bir yanýn
gözlerin
bütün gerçeðin söz, gerçek bütün sözlerin
sýðýnacaðým neren kaldý
peþinden koþtuðum sevdam
iflah olmazlýðým
bütün gerçeðin söz, gerçek bütün sözlerin
yakýþýyor sana

bana býraktýðýn
yüzümde keþke’ye duyulasý bir yalnýzlýk
ardýl
ömre bedel

’týrtýkla’diyorsun yanýmda
’týrtýkla’

kerem ile aslýyý ankarada yaþamak gibi bir þeyde deðil
’gösterip gösterip’
çalmadan oynamak
dolu gözlerine ve yüreðine yanýt vermeyen
onursuzunda deðilim senin
bir ödevi eksik kalmýþ bir talebenin
elektriðe suçu bulmasý gibide deðil
yada düzelttikçe silinen bir kurþunkalem yazýsý hiç deðil
bu yüzden kendimi mühürlüyorum ben
eylemci satýrlarýma
unutmadan neden sevenlerin birbirlerine benzediðini
ve düþen yalnýzlýklarýmla acý’lara
yarasý kendinden büyük kar tanelerine
dokunma demek kolay;
’insan gölgesiz yaþayamaz’ deyip anýlara

anla
sevdaya dair türkülerin neden yanýk olduðunu

kendine saklamak deðilki
bir sevdanýn taraflýðýnda
paya düþen bir þey deðilim duygusu

hiçbir þey geçirmiyor
senden gelen yaralarý karþýlamayý

hala eskimeyen öykülere gebe
geleceðimiz

tarih eski
o yolun kenarýna düþmüþüz
karmaþalarýmýzý süpürüyor anonslara karýþan telsiz sesleri
saçýlýp savrulmaktayýz
bir gemi nedeniyle denize düþen gölge gibi
kýrýlmýþ bir yanýt, öfkenin menzili
ucu söðüt dalýndan yapýlmýþ oklarýn

adýný dilinden düþürmeyen yolcun, bilir
insanýn kefene girince
kendi kendine konuk olduðunu
resmi tarih yazmaz tarifsiz -sivil- acýlarýmýzý
hala kendi aþklarýmýza müptelayýz

özetlenemeyen bir nedenim var ki
insan kaç sevda yaþar yüreðince
-sen artýk kül biriktir-

ve sen
sevdasýna bir gönül borcu gibi bakan
insanlarýn
neresinden kýrýldýðýný, nasýl içlerine gömüldüklerini
asla bilemeyeceksin...

kenan can yoldaþlar

05-03-2009 bir gece yarýsý...

Sosyal Medyada Paylaşın: