Biri neþemi arakladý,
Biri geldi hayallerime güldü,
Biri sevdiðimi aldý,
Biri ekmeðimi çaldý,
Annem bile umutlarýma kýzdý...
Oysa ne güzel þeyler yapacaktým þirin þehrimde.
Hevesimi siktiniz el birliðiyle...
Sevdiðim kýz bile ayný boktu,
Yüreðimiz birdi ama mantýðýmýz uymuyordu.
Oysa ben kapitalist düzene ayak uyduramam
Ve þiirlerimi, tiyatrolarýmý býrakýp ekmek kavgasý veremem.
Çok param olsun istemedimki hiç, annem istedi ben de o üzülmesin istedim.
Ben aþký ve özgürlüðü sevdim.
Sigaraya bile yeni baþladým yirmiüçümde.
Yav içkiyi dahi yeni tattým.
Ama ben en çok þiiri sevdim ve tiyatroyu.
Tiyatrocularýn parasý olmazmýþ, varsýn olmasýn.
Ben çocuklarýn gülmesinde zengin hissediyorum kendimi
Ve ben en çok þehrimde yaþamayý seviyorum.
Saçma sapan bir iþ ve ya kadrolu bir iþ için
Ömrümü ve þehrimi terketmek istemiyorum.
Yenilmek gibi geliyor böylesi bana.
Ve ben en çok yenilmeyi sevmiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.