NEVBAHÂRIM

Yâdýn günlük virdim’dir, nidâ’sý tek sen sin yâr.
Bir sessiz çýðlýðým ki; sedâ’sý tek sen sin yâr.

Nazlý cân’ým, nazarýn kaynatýyor kanýmý,
Akla ziyân dilbersin, ey ceylan bakýþlý yâr,
Ziynetisin rûhumun, gönlümün heyecâný
Leb’inin goncasý misk, amber kokuþlu yâr,
Iraðýn da da kalsam kuþatýrsýn her ân’ý
Canýma aþk týðýyla bergüzar nakýþlý yâr,
Âh! edemem özlemin eritse de canýmý;
Nimet bildim nazýný, cilveyle kaçýþlý yâr.

Nevbahâr’ým! hâzan’da cemre oldun kanýma
Endâmý ömre bedel, kor dudak öpüþlü yâr,
Vuslatsýzlýk çölünde can yangýný yaþarken
Bir bâd-ý visâl olup baðrýma esiþli yâr,
Anýlarýn an be an çiçeklenir rûhumda
Hüzünlü dallarýmda þen þakrak ötüþlü yâr,
Anla artýk; ikimiz bir aþk sofrasýndayýz
Rûhumun kadehine mey olup akýþlý yâr.

Yüreðimdeki derdin þifâsý tek sen sin yâr.
Bir gurbetzedeyim ben, sýla’sý tek sen sin yâr.

Sosyal Medyada Paylaşın: