BAK İŞTE KAPINDAYIM!

Tahammül seferinde gönlüme yoldaþ sabýr,
Þimdi bâde’m baldýran, aldýðým nefes kahýr.
Yorgunum sözlerimden; gül yüzlü kurþun gibi;
Hangi kalbe dokunsa, mârifeti yara’dýr.
Ürperirim arkamda býraktýðým izlerden,
Korkarým ki; ukbâ’da beni dâr’da býrakýr.
Hayatým; gurup vakti batan güneþ misali,
Son menzil eþiðinde eyvâh; yüzüm kara dýr!

Heves serseri bir sel, coþar bir an durmadan,
Kan deðil ateþ sanki; damarlarýmda akan.
Nâzenin bir baharý ayartýr duygularým,
Yalnýz o’na dönüktür hayalim, kaygýlarým.
Aklým ile vicdaným bir dalgakýran gibi,
Zaptetmeye çalýþýr gem almaz yüreðimi.
Uyku gözüme küskün; yüz vermez, direniyor,
Prangalýdýr zaman; geçmek nedir bilmiyor.

Sýðýnýp gecelere kendimi dinliyorum,
Ürpertiler kâbusum, hicranla inliyorum.
Biliyorum; kendime ben’im en büyük düþman,
Ne gaflettir; bu þaþkýn keþmekeþe alýþmam!
Elli üç yýl eskittim; bulamadan kendimi,
Yýkmýþým ellerimle sýnýrýmý, bendimi.
Özümde ki gizemi çözmekten aciz kaldým,
Arzularýn sýrnaþýk baskýsýndan bunaldým!

Maskelerle saklanýp kaçýyorum kendimden,
Bîgâne’dir aklýma, bîzâr’ým yüreðimden.
Hafakanlar sarýyor þu çaresiz baþýmý,
Örselerim durmadan yolumu, yoldaþýmý.
Dokunduðum her çiçek soluyor birer birer,
Bu hicranlý akýþa vicdan nasýl sabreder?!
Þaþkýnlýk içindeyim, hayretler ki, ne hayret!
Tövbeye muhtaç bende yeþeren her nedâmet.

--------------------O ------------------------

Düþ kýrýðý içinde bir ömür savrulmadan,
Yorgun düþmesin kalbim rýzâný kazanmadan.
Ey yüreðimin Rabbi! Ey gönül mihmandârým!
Sen’sin kendime karþý yegâne sýðýnaðým.
Bir anlýk dahi olsa býrakma bana beni,
Þefkatli ellerinle yatýþtýr yüreðimi.
Ki; bu aciz kulun hüsrana savrulmasýn,
Sonsuzluk azabýyla biteviye yanmasýn.

Sýyýr gaflet perdemi, sil gönlümden hevesi;
Uyandýrmadan o gün Ýsrafil’in nefesi.
Rýzâna mutabýk kýl inanç ve tavýrlarý,
Çözmeyi nasibeyle kullukta ki sýrlarý.
Ýlahi aþk doldurup kadehime, bâde’me,
Çekilmeyi ihsân et gönül çilehâne’me.
Tefekkürün doyumsuz çölüne daldýr beni,
Düþtüðüm bu gafletten lütfet; uyandýr beni.

Ayartmasýn gönlümü tutkularýn nefesi,
Ýffetimi aziz tut, yýrtýlmasýn perdesi.
Sýrlarýmý fâþ edip yüzümü utandýrma,
Nedâmetler içinde biteviye yandýrma.
Merhâmet membâýsýn, maðfiretin hudutsuz,
Kulun azaba düþse, Sen olursun huzursuz.
Ýlhamýnla kurul da gün ve gecelerime,
Arýnmayý nasibet bütün hücrelerime.

Yûsuf kulun ümit’te, katýndan ýrað olmaz,
Sen’in nûr un’dan gayrý ýþýtan çerað olmaz.
Korkarým; ak yüz’üme leke olur günâhým,
Affýn nasip olmazsa sýðmaz ukbâ’ya âh’ým,
Bak, iþte kapýndayým; çok muhtâcým lütfuna,
Göz yaþým boynu bükük dilekçedir katýna.
Habibine ümmet kýl, ahlâký’ný hâl eyle,
Beni benden al, kurtar, Sana layýk kul eyle…

Sosyal Medyada Paylaşın: