Nefes Al

Ve biraz dinle...

Kulaðýmda eski bir þarkýnýn notalarý,
aðzým kýrýk dökük söyleyemediði yarým cümleler gibi..
ellerim ellerini tutuyor ceset gibi soðuk bir havada
dudaklarýnla ýsýnmak istiyorum, nefes al...

Nabýzlarýmý sayýyorum, kimisi yarým, kimisi eksik
çürümüþ bileklerim, kollarým delik deþik
aþký görüyorum ilerde, sen kal diyor, biz gidelim.
ellerimi açýyorum göðe, yumruðumu sýkarak eritiyorum avucumda ki ismini..
sen kal, ben giderim...

Diþlerimin arasýndan soluyorum çürümüþ ihanet kokan havayý
bak içim ölüyor terk et burayý, nefes al...

Kim bilir belki bir gün, umut etmeyi býrakýrýz
bedenini aldýðýn gibi, ruhunu da alýr gidersin sen buralardan
uzun cümleler kurarken aðlamayýz artýk,
ama aðlamalýyýz bil...

Dudaklarýný sakla sen baþka bir mayýsa, kim bilir diyorum ya iþte..
kalbi, ruhu, aklý ve geleceði yaðmalanmýþ bir adam var,
yeniden rahme düþmüþ gibi doður avuçlarýnýn içinde, nefes ver...

Yalnýz da ayaða kalkabilirim, ama yürüyemem, sen gel...

Nefes aldýðýn sürece uçabilen bir kelebeðin kanatlarýný kopartma,
mayýn döþediðin yollardan geçmek istiyorum..
kýrýlmýþ kemiklerimin arasýna sýkýþtýrdým seni, kaynayalým, biz olalým,
nefes alalým..

Çýplak cümlelerde hep seni anlattým,
birikip sel oldun, içime aktýn sen, seninle taþtým aðzýma kadar
boðuluyoruz þimdi tuhaf bir kelimede, nefes al...

Ne kadar sevgi sözcüðü varsa, yutkunuyorum hepsini tek seferde
hayata baðlandýðýn þey benim mutsuzluðum olabilir
sen hiç kopartma baðýmýzý olsun...

Küflenmiþ kalp kapakçýklarým, ellerim paslý bir demir gibi
ve ben, boy vermek istiyorum battýðým karanlýktan...

Nefes al sen...

Morfin gibi çekiyorum seni içime, tuhaf bir hastalýksýn..
boðazýma saplanmýþ bir cam parçacýðý gibi bu ellerin,
yaþamak için diyorum belki, kim bilir;
sen nefes al.

Saçlarýndan tutup sürüklenirken soyulmuþ avuçlarýma ismini sýkýþtýrdým,
içindeki dikiþ izlerine adýn yazýlý, kaldýrýp göðe, dua ediyorum...

Belki baþkasýyla olabilirsin, birbirinizi sevebilirsiniz,
ama sen hala benim herþeyimsin.
öfkem, kinim, nefretim, ne bileyim herþeyim iþte..
herþeyim diyorum, nefes al...

Baþka bir mayýsta demiþtim, kim bilir..

eðer birbirimize bakmaya yüzümüz kalmazsa, küfür gibiyse isimlerimiz,
geçip gidersek afilli bir rüzgar gibi hayatlarýmýzdan,

"tut nefesini" ölelim...


Onur Budak



Sosyal Medyada Paylaşın: