Denizle Gelen

Hayatla arama attýðýn dikiþ izleri duruyor dudaklarýmda
dilimde verdiðimiz sözler,
alnýma kader diyerek kazýdýðým ismin...

ve kafamýn içinde sayýklayan cýlýz bir sesle tekrar ediyor
kýramadýðýn duvarlarýmda yankýlanan bir cümle...

gel,
me-
ye-
cek...

Gelmeyecek diyerek kanýyor vücuduma attýðým çizikler, gelmeyecek...
düþtüðüm denizde tutunduðum yosunlar sarýlýrken boynuma,
dinle diyor, denizle gelen kadýn,
sen ona bir adým atarsan, o senden iki adým uzaklaþýr...

oturup aðlamak istiyorum çocuklar gibi...
dinle o zaman anlatacaklarýmý,
sevdiðin bir þarký gibi,
eþlik ederek,
bitmesin isteyerek...

karanlýðý bile
"sen gidiyorsun ve ýþýklar sönüyor" diye anlatabiliyorum
ve söyle bana þimdi, nasýl aðlayabiliriz denizin içinde?

Bu son deðil, dahasý da var
akmayan gözyaþlarýmýn,
acýnýn,
þiddetin,
çýðlýklarýn..
çýðlýklar...

Anne rahminden çýðlýk çýðlýða kopartýlan baðýmý sana baðladým
ve öyle bir kelime ki bu, o baðý kesiyor, gelmeyecek diyerek...
susma, sen sustukça intihar ediyor yaðmur damlalarý...
soðuðu bile,
"sen elini çekiyorsun ve sýcaklýk kayboluyor" diye anlatýyorum
söyle bana, kime sarýlmalýyým þimdi düþtüðüm denizde?

Bu son deðil, dahasý da var...

Dinle o zaman,
bilmediðin ne kadar þey varsa, hepsinin özetidir bu...
Düþtüðüm deniz sensin diye düþünerek, býrakýyorum kendimi sana...
sana sarýlýr gibi,
sana dokunur gibi,
aðýr,
sessiz
ve canýný acýtmamak için kýpýrtýsýz durarak...

gelmeyecek!
gelmeyecek...

öyle bir kelime ki bu, aðýr...
ve onu yuttuðum sularýn üzerine ekleyerek boðuluyorum...
beni kendine çek,
derinliklerine sakla,
kimsenin bulamayacaðý yerlere sürükle,
beni aðlayabileceðim yerlere sürükle...

Özgürlüðüm senin elinde,
ölü bir vücut bu...
eðer onu içinde saklamak yerine, býrakýp gitmek istersen,
daha iyi dinle anlatacaklarýmý
nutuk gibi,
dua gibi...
hayatýnýn fonuna koyarak,
ses çýkarmadan,
sadece hýçkýrarak...

Eðer býrakýp gitmek istersen, bil ki,

"burada denizle gelen, denizle gider..
akan kan damlalarýmdan oluþan..."

Onur Budak
Sosyal Medyada Paylaşın: