Elif Ye

uzatsam ellerimi, kirli, utanýyorum...
kaldýrsam göðe, seni iþaret etsem, kýsa kalýr, alçalýrým...
istesem seni, uzansam, bana kadar diyerek çekersin ellerini, korkum bu!

oysa ben korkmazdým, tanrý hariç kimseden, senden önce...
senden önce diyorum çünkü, tanýmak seni, doðmak gibi...
doðdum, aldým hayatýmýn ortasýna diktim seni,
seni tanýdýðým an buysa, elif dedim o ana, alfabenin ilk harfiyle,
takvimler yarattým, zamaný baþa aldým, çünkü an bu! hayat bu!

sen hep böyle kal istedim, hep burada,
dedim ki;
sen, benden uzak, Allah’a yakýn ol diyeceðim tek kiþisin...
tek kiþisin çünkü,
sen benden uzak olursan, ben Allah’a yakýn olurum...

korkuyorum,
korkum mu? korkum seni kaybetmek deðil, kazanamamak...

desem þimdi sana, gel,
dilim dönmez, boðazým kurur, nefesim kesilir,
gelsen þimdi,
ayakta duramam, konuþamam, kalbim pimi çekilmiþ bomba olur,
gitsen ya da,
uyuyamam, boðazýmdan hýrýltýlar çýkar, aðlarým...
neden mi aðlarým arkandan?
çünkü sen gidince, yarým býrakýlmýþ bir ekmek kýrýntýsý olurum...

sen gelsen de, gitsen de, yapamam biliyorum,
klasiklerden, "ne seninle, ne de sensiz..."
iþte boþlukta olmak bu, kaybolmak bu yüzden, bu yüzden acý...

acý,
kendine...

sen ki, kimseden deðer görmemesi gereken biri olmalýydýn,
nasýl derler, paha biçilmez bir þey iþte...

acý,
ben dahil herkese...

biz ki, kýymet bilmemiþ insanlar yýðýnýyýz...
ulan, kimse bilmemiþ ki kýymetimizi...

sana elif dediysem alfabenin baþ harfiyle,
ne zaman bir cümle kuracak olsam harflerden,
aklýma düþersin, havaya düþmüþ cemre gibi,
ve ben oturur aðlarým arkandan, gittiðin için...

neden mi aðlarým arkandan?
gitmek bir eylem olabilir, ama sen gitmen, kasten bir çocuðu öldürmektir.
ölür ve yeniden doðarým...

unuttun mu? yeni doðmuþ her çocuk biraz aðlar, hepsi bu...

Onur Budak
Sosyal Medyada Paylaşın: