Lâl

"kitli kaldýðým tek demir parmaklýklardýr ellerin... demir gibidir, soðuktur..."

ah o, lâl...
o, pencerelerin önüne sýkýþmýþlýklar...
ölüm sýzan sokak lambalarý,
boðazýmýzý kesen yol þeritleri
ve etraftaki insanlarýn yitirilmiþ duygularýmýz için söyleði marþlar...
inanýn bunlar dahil hiçbir þey, gidiþinizi anlatamýyor...

kulaðýmýza bir þeyler anlatýp durdunuz, dinlemedik.
iki adým öteden seslendiniz, duymadýk.
uzaklardan baðýrdýnýz, anlamadýk.
iþte sadece bunlar için, belki de son bir umut diye,
arkamýzdan konuþtunuz. saðýr olduk...

ah o, lâl...
o, daðýlmýþlýklarýmýzý toplama hayali...
üstümüz baþýmýz kan olmuþ yine...
uyuyamadýðýmýz bilmem kaçýncý gece ve yazdýðýmýz yüzüncü þiir
biliyoruz, bütün bunlar gittiðiniz için
bütün bunlar, uyumadan önce telefon baþýnda masal anlatmadýðýnýz için

istedik ki, bedenleriniz gitse bile, ruhunuz kalsýn
ruhunuz gitse, sesiniz,
sesiniz gitse, kýrmýzý kazaðýnýz,
kýrmýzý kazaðýnýz gitse, gözleriniz,
gözleriniz gitse,
gözleriniz hiç gider mi?

þimdi biz geride býrakýlmýþlar,
tatil öncesi bavula sýðmadýðý için býrakýlan kýyafetler gibiyiz.
geri dönüþünüzde giyeceðinize, yani seveceðinize söz veriyorsunuz...

ama izin verin.
siz dönene dek sevmemize, uyumamýza izin verin...
þimdi sarýlýn telefonunuza, numaramýz aklýnýzda biliyoruz...

arayýn ve tekrar baþlayýn masal anlatmaya,
"seni seviyorum" diyerek...

ah o lâl,
o lâl dedikleri dilsiz, biziz...

Onur Budak
Sosyal Medyada Paylaşın: