kasideler mühürlenirken aðaran saçlarýn tam ortasýnda
övgüler yalýnayak dehlizin içinde üþür
topraðýn mor renginde çýrýlçýplak ölür
eðik bir kýrlangýçýn ayaðýnda devraný þaþmýþ susarken gölge
turuncu bir yar kapýsýnýn eþiðinde
küf kokusunu içine çekerek aðlar durur
kýnýsýnda fuzuli
kýnýsýnda ecnebi sesleniþler biriktirir
tereddüt nedir bilmez içlenirken
yamaçlarý keskin manalý sözlerle nüshalanýr geçmiþine
bir ihtimal ölünce, öylece durur gölge
kimseyi istemez hissizleþince
hasarlý öksüzleþir
þehrin hengamesinde
kalabalýk susmalarýn duyulduðu paramparça ayýklanan düþlerle
arlanýp
kare bir okyanusun dibinde bekleþirken
aklýna umut gelir
usulca incinir
ketrelerin onu savurduðu, kuþattýðý ikliminden isteksizce
direndiði gün
tam da bugün
dejenere rüyalarýnda gördüðü ayla birlik
gözyaþlarýna reva indirdiði sezgilerle
efkarlanýr
erguvan bir seraptan düþer istemeden
belki birazcýk ölür
çok düþünürken
içinde sýzýntýsý büyürken çoðalan, hiç azalmayan gölge
insan denen varlýk arkasý söylemlerinde
onun boþluk kokan çýkýþ iniþlerinde
s/aðýrlaþýr
basireti baðlanýrken kaderin mahkumu ezgilerle
ucube yürüyen balýklarýn nefeslerinde
tekrar ölür
beþ harfli insan sözcüðünün peþinden
kayboldukça ezilir
ardý sýra gideyim derken
üstüne basanlarla üþür
belki birazcýk ölür
çok üþürken
çakýl taþlarýna yazýlýrken yoksunlaþan uçurum yamaçlarýnda
izbeler pür dikkat geçmiþin yüreðinde üþür
aryalarýn melodilerinde pür melal ölür
müstehcen bir þiirin son vurgusunda üzülür gölge
yazýlanlara efkar basan aklýný düþürür sözde
sonra belki yine, üzüntüden ölür...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.