kubbesiz
bir gün batýmý kýzýlýnda
benliði ergen gibi
taze uçurumlarýn sezgileri
oysa ki ben
çýplak soluklu kalsam da
kendini eleyen karanlýklarda
nefesinde hüzün demleyen gece
susuyor yok edilmiþ mýrýltýlara
ve
adsýz, tekil gelgitlerin ardýna düþüyor
içimdeki düþlem sýnýrlarýnýn ah ediþleri
sonra
çaðýrýyor beni sensizlik
hayal içlemlerine
çünkü,,
ay kýpýrtýsýyla kavuþuyorken renkler
evrene küs gözkapaklarýmdaki nem
öyle ki
yetiþkin umutlarýn avuç içlerinde
çýðlýk çýðlýða telaþ algýlarý
ve ben
sanki
gözlerinin mavisiyle dönüp duran
bir çember aralýðýndayým
gördüm
yokluðunun duygularýnda saklý
ruhumdaki ýssýzlýðýn cenneti
....
nil-mah..ikibinoikihaziransekiz
....