burca dikilmiþ bayraðýn gün
gün kýzgýn, gün sýcak, yalpalak
tepemizde azgýn bir boða
durmadan tepiniyor
geri geri çekiliyor sular
boyunlarýný eðiyor çiçekler gibi
boynu kýldan ince gelincik
savruluyor rüzgârda
aðam bu yol kimlerin
inatçý, kemirgen keçiler daðlarýmýzda otlayan
vurdulu, kýrdýlý bir filmde
geçiyorlar üstümüzden
kim at oynatýyor, kýlýç çekiyor
eþkiyaya mý kaldý bu yurt ne
bu ince akan dereler
bu yoðurt çalan eller
kim ekiyor kim biçiyor bu topraklarý, kim yiyor
bir evlek yer düþmüyor Muhsin’e de
þehit düþüyor
gelincik gibi topraða
aðam bayrak asmaz, yol keser
yordam keser, el keser
bir direkte sallanýr bebelerin
oluþmamýþ düþleri
bir tepe iner de çýkmaz bize
açamayýz akýp giden sularýn önünü
bize taþ olup yuvarlanmak düþer
aðalarýn baþýna
kim göçer bu ellerden kim kalýr
gözyaþýyla katlanýlmýþ bu mendili kim açar
yönümüzü çevirir de güneþe
bayraðý sevindirir
evimizi ýsýtacak bir avuç toprak
bebelerin yüzünü güldürecek
aðýtlar olmayacak bir sabah
kendi yaðýmýzla kavrularak
gidiþin olsun da aðam
geliþin olmasýn hele!
4. 8. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.