elimi uzatsam tutacak o kara sürgün
elimi uzatsam bu gece de gelmeyecek Annem
kalacak sahipsiz sokaklarýn susuna aþk
bir ölüm çoðalacak
bir ben yaþam açlýðýna
elbet kýrýlýcak tenim
rüzgarda...
gittiðin gün
güzelliði bozuldu mutluluðun
daha doðmadan düþ
öldü kaldýrýmlarda
küstü kuþlar yüzüme
duvarlarda izlerimle oynadým
yaðmur ýslaðýný dokundurdukça yalnýzlýðýma
büyük büyük üþüdüm kara gecelere
bu gece de gelmedi dilimde gezen dualar
aldattým yüreðimi
akþamlarýn gözbebeklerinde
bu yüzden ben deðilim gördüðün
baðýrma kendini
þarkýlarda...
-çizseydim ezberime resmini ölüm olurdu bakýþlarýn-
gittiðin gün
yalancý çiçekler doðurdu bahar
acemi yangýnlar sekti karanlýðýmda
çýktý beyaz bir sabaha
siyah maskesi yüzünün
þimdi teselli tükeniþlere uyanan mevsimsin yabancý
aðzýnýn kýyýlarýnda sözlerin tedirgin etmesin þiirlerimi
býraksýn içleniþlerimi adýn
haykýrýþlarým hep þair
sessizliðe ruhumu hiç sezdirmeden
belleðime biriken anýlarýný söktüm
indim sancýlý yokuþlarýndan
duvarlarýnda izlerim dökülsün
en açýlmaz kapýlar ardýna
ak ve karada tek baþýna kalsýn
kimliksiz bir serüven
gitmeseydin
çatlak aynalarýnda buluta bulanacaktý yüzüm
o vakit Annem de gülecekti gamzelerime
dört mevsim gezecekti þaþkýn rüzgarýna vakitlerim
gittin
ay yüzlü zamanlar emekledi derin çizgilerimden
güz yapraðýnda titreyen gölgeler düþtü
tutmadým yüreðimle karanlýðý
öylesine yolculuða
bir daha...
penceremde sallanýr hala mor salkýmlý acýlar
elimi uzatsam tutacak o kara sürgün
bulutlarýn baþýna deðeceðim
fýrtýnalar kopacak
kanatlarýmda