aramýzda aylar, yýllar, mevsimler
o dedikoducu kadýnlar sonra kýzlar yok
kahvehanede memleketi kurtaran adamlar
kalmayan izleri, birbirlerine alaycý gülüþleri
o sokak lâmbalarý, minareler
sýra sýra kavaklar, evler yok
öyle yakýnsýn ki bana, kirpiklerimden daha
sýcak bir hissediþsin tenimde
benimle konuþuyorsun, sesin benden çýkýyor
öyle bir bütünüz, bir dünya gibi
tepelerimizde aðaçlar, daðlar, otlaklar
birbirini seven, üzen, acý çeken insanlar
yine ayný þeye üzülüyor, ayný anda seviniyoruz
sen bende gülüyorsun, ben sende
sanki kimse girmemiþ aramýza
ne akrabalar, arkadaþlar,dostlar
ne oðullar, ne kýzlar
mesafe yok aramýzda
sen bensin adeta, ben senim
sarýlý bir yumakta
birden ayný þarkýyý söylemeye baþlýyoruz
ayný þeylere gülüyoruz
ayný anda baþlýyoruz konuþmaya
ayný anda yere iniyor bakýþlarýmýz
ellerimiz birbirini ayný anda buluyor
ayný anda susuyoruz
yine yýllar geçmemiþ zaman hiç deðiþmemiþ
gördüm bakýþlarýndaki mendili
sürekli sýzlayan bir yaranýn kýzarýmtýrak yerini
bir bakýþa nasýl da sýðdý bunca zaman
bir bakýþta yok oldu bunca mekân
bir bakýþta eridi mesafeler
ellerimin ucunda parmak izimsin
öyle kocaman bir gül oyuðusun içimde
karanlýkta birleþiyor ýþýk ve gül
hiç bir engel yok, ayak uçlarýmýzda
ne bir taþ, ne diken, ne uzaklýk
soluduðum havada yaþanmamýþ günler yeþeriyor
yüzüme dokunuyor ellerin, soruyorsun sevgiyle
- bunca zaman nerdeydin?
ince bir iplik geçemez aramýzdan
öyle yakýnken
3. 8. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.