imsaktan gruba dek
damarlarý bir bir dildi
açtý
çýktý kadavra ortaya
þehrin kalbinde…
I.
vahiy aldýðýn daðlarýma yolculuktu zamansýzlýk
saf korkudan yapýlmýþ
aþk’ýn arzýna
bir uçuruma
geçit açýlýr gibi
sözden önce gövdeye inemiþ boþluk
gözden önce kalbe indiði gibi hayat
elimde bir gün hatýra olmaya deðer iki söz
/bir gün belki/
kusurlu bakýþlarýma iþlenmiþ
kusursuz mavinin cinnet hali
iþte o zaman bu þiir
þehrin hayaleti
ki
yýldýzlar dönüyor semada
dönüyorum
kalbi kadar yalnýz olana
II..
kül rengi dolunay
gecenin mahremine doðuyor
içimde sýnýfsal açlýðýna gebe hayvan
cýlýz bir ateþin içinden sýyrýlýyor
ortalýk can yeri
ortalýk kan yeri
alýrým kanýmý geri
kanatlarýmda bir gün uçmaya deðer iki yaþ
/bekletme beni/
biliyorum sýkýntýn düþlüyor
düþtükçe cesaretin kederine
iþte o zaman “kader” diyen dilim
bu þehrin hayaleti
ki
yýldýzlar düþüyor tennureye
düþüyorum
kalbi kadar yalnýz olana
III…
göç baþlayýnca bedenimde
ruh kayýp doðru peþinde
nefesin yetmezken aþk’ýn ömrüne
derin derin alsana beni
týpký hasreti koklar gibi
býrak þimdi verdiðin sözleri
günün vaktini söyleyen
akrebin kerameti
dilimde bir gün damlamaya deðer iki zehir
/sevmiyorum seni/
deðil mi ki aþk sadece yalan
iþte o zaman bu kalp
þehrin hayaleti
ki
yýldýzlar sönüyor yed-i kudrette
ölüyorum
kalbi kadar yalnýz olana...