Onlar ki; üfürükle, medet umarlar mumdan
Zikri, mum ýþýðýnýn sönmesinde sanýrlar.
Onlar ki; ibret almaz, çöldeki kýzgýn kumdan
Aþký, günâhkar devrin "dönme"sinde sanýrlar.
Onlar ki; anlayamaz, arþa çýkan buraðý
Ýdrak da edemezler, ölüm denen duraðý
Sýradan iþ sanýrlar; yaðmuru ve kuraðý
Kahrý, þövalyenin at binmesinde sanýrlar.
Onlar ki; akýllarý çarmýha gerililer
Onlar ki; zihni bozuk, pis murdar derililer
Onlar ki; ayyaþ, sarhoþ zemine serililer
Fahri, þerrin mideye inmesinde sanýrlar.
Onlar ki; Hakk’ý bilmez, hak satarlar dünyaya
Barýþýn eli diye, ad takarlar fünyeye
Sinsi, siyonist bir ruh, bastýrýp da künyeye
Fikri, aczin ezilip sinmesinde sanýrlar.
Onlar ki; hakikâti soysuzca bizden çalan
Batýl zihinlerinde yoðurup bize salan
Bizi de cezbettikçe dizdikleri her yalan
Dehri, ruhun yozlaþýp dinmesinde sanýrlar.
2 aðustos 2012
Trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE BENDEGÂN OSMANLI (mesnevi) OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN