gücüm sonsuzdu ak solumasýydý insanýn -gerçekte nasýl bakarsak öyle görünür insan- bir yüzü olmalýydý topraðýn yüzü gibi dalgalanýnca baþaklar gülmeliydi
yüzünün sevgisi aþmamalýydý insan sevgisini bir don giymeliydi sýnýrsýz
ah benim þeytaný alteden düþlerim! buldurdu gerçi yolumu kaba- saba ayaðý lâstik ayakkabýlý bir kýzken benim olmaktan çýktý ellerim
siz bir nergisde gülerdiniz tohumun kýrmýzý gülünde kuytudan çýkýverirdi sesiniz yýldýz kuþanýrdýnýz karanlýðýn beline derinlerde bir kavak kýrmazdý rüzgârýný
10. 12. 1994 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.