çiçek kýrýldý ve duvarla çarpýþtým
duvarýn hiç gözü yoktu, ne de kelebeði
sallandý bir sarhoþ gibi yüreðimde yýkýldý
serilmeden kýrk düðüm kilim, maviliði kaldýrdým
maviliði kaldýrdým astým askýsýna dünyamýn
kahverengi düþ nasýl açar, gördüm
rüzgârlardan topladým düþlerimi, ýþýklandý
hep hareket halindeydi durmadý sarsýlsa da
paylaþýlmýþ insan yüzünü sevdim
ve gül yapraðýný ezilmiþ buldum
raký bardaðýnýn dibinde aðlamaktan
kýzarmýþ bir göz gibi
nasýl istedim bir çingene olmayý
çadýrýnda atý, aþký, yolu, erkeði
bohçamý saçmayý alnýnýn ortasýna
siyaha çaldý kahverengi düþlerim, akþam yaklaþtý
yolu kaldýrdým duvara, duvarý yola
pencere yerine koydum kadýný
hiç tamamlanmamýþ o yarým insan
masalýnda kanmadým sokaðýnda yalanýn
4. 2. 1995 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.