Bir veda cümlesi duydu kulaklarým, Nedense tam anlamayadým... Gözlerim; Uzaklara giden ayaklar gördü, Bir yüreði kibarca ezen adýmlarýný, Ayakkabýlarýnýn izlerini inceledi, Ýnceldi Ve koptu...
Dudaðým kýpýrdamaya baþladý sonra, Gözlerim boþalmaya... "Hayýr, aðlamýyorum" dediðimiz zamanlarda, Göze ne kaçtý deniyordu? Bu yalana kimsenin inanmayacaðý böylesine aþikârken, Neden hâlâ ayný çaresizlikle söyleniyordu?
Gözümü kapattým, Biraz bekledim, Açtýðýmda kimse yoktu... Sen yoktun, Kabus gördüðümü sandým, Þaka gibi geldi ya da gitti... Gittiðine inanmadým...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.