deðmedi gözlerime, figan deyip mesti cezp
ey benim mihenk taþým, yüreðini özledim
/
paramparça ve geçkin
bir algýnýn
birdenbire ýslanan
gün saçlarýyým
yazmalý gölgelerin yapay korkularýnda
savunuyorum can verecek sessizliðimi
gökyüzünün teninden sýyrýlýp
þefkatleri basýyorum ruhuma
güneþ hýrçýn
yakýyor büyüyen duvaksýz düþlerimi
ve ben
gölgelerin ürkek tavrýnda saklanýyorum
her yer kývýlcým misali
çivilenmiþ damarlarýmda sanki
bir deva bekler gibi hayallerimin inlemeleri
birde deðiyor içsel çýðlýklarýma
zamansýzlýðýn mavi elbiseleri
ey benim gün aynasýnda
çaðlayan fýsýltýlarým
gün geceye dönecek bekle.
hemde umutlarýn küllenmiþ buseleriyle
...