“Hoþça kal” dedin ya, Hoþ kalamayacaðým, Hoþça kalamýyorum.
Bunca yokluðun içinde bir tutam varlýk ararken, Buluyordum her defasýnda seni karþýmda. Yürüdüðüm yollarda adým adým sen vardýn, Adýn hep benimleydi, Yüreðin kalbimin tam yanýna bir gecekondu dikmiþti, Artýk evi orasýydý.
Ne çabuk yýkýldý bu ev? Bir gece kondu, Bir sabah uyandýðýmda yoktu.
Gelmen gibi çabuk oldu gitmen, Daha geliþini ödüllendiremeden, Þimdi gidiþini nasýl dillendireyim?
Varlýðýný sevmiþtim. Yokluðun içinde, bir tutam ýþýk, Bir güneþ sarýsý, Biraz deniz, biraz da mavi. Þarap kýrmýzýmýzla ne güzel de tamamlanýyorduk.
Yokluðunu sevemedim hala, Varlýðýnla beni ödüllendirdiðin yerde kala kaldým, Evsiz kaldým, sokaða atýlmýþ ýslak köpek yavrusu gibiyim. Islak sokaklarý sevemedim. Hep ayaklarým ýslanýyor, Üþüdüðüm için kuruyamýyorum.
Bir beste sen vardýn içimde, Islandý! Kuþlar bile terk etti buralarý, Sokaklar yalnýzlýk kokuyor.
Islaklýklar hep yalnýzlýktan doðar Bilirim… En çok sen gidince kaldým yaðmurun altýnda, En çok sen gidince ýslandý yanaklarým, Bu sokaða en çok sen gidince düþtü yaþlarým Ve yanaklarým, En çok sen gidince yaralandý Gözyaþlarýmýn tuzundan.
Hep çaresizdik! Bir de imkansýzlýk eklendi. Þimdi bir kuþ yuvasý yapmanýn imkanýnýn olmadýðý bir þehirdeyim. Sensizliðim yalnýzlýktan kokmaya baþladý. Ellerimi býraktýðýndan beri, Tutmuyor ellerim.
Duvarý olmayan bu sokaklarý deðil ama, Dört odalý kalbini seviyorum ben hala. Býraktýðýn gibi, Býrakýldýðým gibi.
Yirmi Üç Temmuz Ýki Bin On Ýki Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.