Küçüldüðün, Gittikçe küçüldüðün, O koca yüreðin, Artýk o bedene sýðmadýðý, Hýrslarýndan titreyen, Bedenin, Artýk vazgeç dercesine, Bas git, basarak git, Tüm anýlarýn göbeðine, hem de merkezine Bas ki Geri kalan bedenin, Geçmiþine, Yenilmekten kurtulsun…
Sevdanýn sonu mu vardý ki Bu kanamalarla, Son olur muydu sevda?
Unutmaný isterler yüreðinden, düþüncelerin, Bir yudum su gibi bitmeni, Sonra, Yarýnlarý düþünmeni ister, Mantýðýn…
Oysa bir ateþ, Bir barut sanki düþünceler, Farkýndasýzlýk söndürür bu yangýný, Oysa, Alýþmýþýz biz, Gözleri açýk gibi uyumaya, Belki son, bu, Uyanýþta olacaktý ama Biz hâlâ farkýndasýzlýk içindeydik…
Ömür bu tükettiðimiz, Hýzlý adýmlarla, Nefesler bunlar, Yürek vurgunu sonrasý bir sevda bu, Ucu belli, sonu hâlâ sallanmada, Bir kor bu, hâlâ kýzarýk, Bazen soluk, Bazen de yangýn sonrasý, Ýzler bunlar, Solgun sevdaya yapýþan… Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.