Uzakta bir gölge... Senle dolduruyorum içini. Karaltý olmaktan çýkýyor bir anda, Baþtan ayaða ruhla doluyor.
O güldükçe sýyrýlýyorum gitgide Tüm aðýrlýðýmdan... Sana benzedikçe o gölge gitgide, Daha bir aþina uzanýyor Bu boþ sokaklar.
Ayak seslerine karýþýyor Sabahtan kalma adýmlarým... "Ben de geçtim bu sokaklardan." diyorum. Karanlýk yutmuyor Kaldýrýmlarda koþturan gölgemi. Birden hatýrlamaya baþlýyor yollar Sabah elimdeki o dalý. ’Ýðde kokulu o kadýn’ diyorlar Beni hatýrlayýp birden.
Sana benzeyen o gölge Geri veriyor bana tüm adýmlarýmý. Pencerelerden birindeki Bir gölge olmaktan kurtararak beni... Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavilikler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.