" Hüzünler ayrýlýktan alýyor nemini"
Dilinde bir mýsra sessizlik
Gözlerinde bulut yýðýný
Uðurluyor yaþýný geçmiþe
Solgun bir resim
Ne leylanýn ýþýðý var alnýnda
Ne de mecnun rüzgarý
Huma kuþu vuruluyor göðüs çatýnda
Gömüyor daha derin kuyulara cesedini dünün teziyle
Çoðaltýp dursa da eskimeyen kokularla yorgunluðunu …
Gör ki yataðýný düzlüyor sular
Soðuk nehirlerde
Bentler vursam sýrça kelam
Bin yýldýr kederli öykülerime yýkar mý öfkeleri?
Türküsüz solur mu insan kederini kürdili maðrur?
Bilemedim hangi hoyratýn akrebindeyim…
Yine yaprak döken kelimelerle
Bulanýk bir göðün kafesinde
Aklýmý öðütüyorum…
En iyisi
“bana boncuktan bir kuþ yap” anne
Konsun pencere kertesine…