Yolunu kaybetmiþ çaresiz fýrtýna kuþuyum
Yüzündeki yalýn hüzünde, hikayesini baþtan yazan !
Zaman hangimizden yana bilmiyorum
Geçtikçe özlüyorum seni
Gittikçe ufalýyorsun akreple yelkovanýn ellerinde
En çok da sensizlik kýrýyor belimi
Bir yaným yarým kalmasýn
Aþkta umudun katlinden elim bir ölüm mü var?
Fikrimde dolanýrken adým adým
Öykülerime kar yaðýyor onulmaz bir hasret edasýyla
Gece küfreder yüzüme, göðün yalnýzlýðýnda bir seda
Kör bir tutkuya saplanýp kayboldum
Adým gibi bildiðim þehrimin sokaklarýnda
Gitme çabalarýnýn sermayesi gülüþlerini sakla
Beni gönül divanýnda akla sevgili
Esmer bir yaðmur mevsiminden geçerken
Avuçlarýmdan yükselen sancýnýn emaresiydi adýn
Acýsýný bildiðim yaram kadar sevdim
Öznesini gizlediðim cümlelerim kadar
Öptüm karanlýðý eriten yüzünü
Ete kemiðe bürünmüþ gölge þimdi duvarlarýmda AÞK
Zamanýn mühim olmadýðý bir zamansýzlýðýn baþýndayýz seninle
Senden sonraki yalnýzlýklarýmdý yazdýðým
Yalnýzlýðýma ortak yanýný seçtim fakat
Acýlarým senin yüreðine deðmiyor artýk
Bir zamanla, bir seninle baþa çýkýlmýyor sevdiðim
Sýrý dökülmüþ aynayým þimdi
Sýrrý çözülmüþ bir giz
Ýçimde öyle bir karanlýk var ki !
Baþkasý silkeleyemez omuzlarýmdan
Yüklenemez sen gibi…
Göðüs kafesimde yaralý yýrtýcý bir kuþ gibi yokluðun
Aðýr, hýrçýn ve tahrip gücü yüksek
O kýrýk yanýmý onaran ellerinin uzaklýðýndan
Kokunu taþýyan soðuk bir rüzgar içime iþliyor Temmuz’da
Acým yatýþtýðýnda anýmsamak seni
Gidiþini bile eþsiz kýlýyor inan
Ve geçen zamana döner gibi yenilgimize sarýlmak seninle
AÞK dediðin ölümdür sevgilim
Dindirilmesi güç bir hasretten ibaret !
Fotoðraf: SNKY