Kör kuyularýma sere serpe sokuluyor ölüm
Kýyametini arþýn gözlerine hibe etti ruhum
Umudun cübbesini teyellerken düþlerim
Dua meleklerimin kanatlarýnda uyuyacaðým / dokunma !
Gözlerinin göðünden aþký içtiðim fer
Bak !
‘Neþter Sadakati’ payýma düþen masalýn adý
Saman kâðýtlarda törpülüyor Azrail diþini
Öksüz soluðum sakýt tebessümlere gebe
Göðü yýldýzlý odanýn
Kapý aralýðýndan bakýyor çocukluðum
Her sendelediðimde
Vadimde can çekiþen kelebeðin
Kanat sesi deðer tenime
B’aþka çýrpýnýrýz b’aþka !
Fer !
Adýmlarýma kurþun baðlýyor hayat
Yüzüme konuþlanmýþ ikilem somurtmalarla baþým dertte
Gölgem dans ederken soðuk duvarlarýnda
Penceresiz hüzünhaneni aç bana
Çýkmaz sokaðýna avuç avuç serpeyim
Bu müptezel gecemin rehavetini
Sessizlikle konuþtur beni
Dudaðýmýn ucunda asýlý kalan sözlerin yükü gitsin yüreðimden
Þimdi !
Yapay bir uykunun ihtilâlinde bedenim
Acý ve aþktan muaf !
Uyandýðýmda diyorum;
S e v m e k g e r e k
Hayat bizi daha fazla eksiltmeden
Hangi ömrün sonunda mutlu bir ölüm var ki?
Ve ömrüne ömrümün alaca karanlýðýný gömdüðüm
Hangi kirpiðin gölgesini avutur çýnar yapraðýndaki mânâ ?
Üþüyorum varlýðýnýn göðsünde yokluðumu çizdiðim !
Ü þ ü y o r u m
Burasý çok soðuk . . .
Fotoðraf; SNKY