Son/r/ANI düşün

Biçimsiz bir ayrýlýðýn kurak yamacýnda düþük yapmýþ bir sevdanýn kimsesiz evladý gibidir aþk...
Her dokunmaya çalýþtýðýnda acý sesi yükselir kimsesizliðinden
Ýçinde parçalarý sayýlamaz bir hal alýr hasretle bekleyiþlerin
Sonrasý olmayan sonralarýn dehlizlerinde emzirirsin hayal kýrýklýklarýný;
Hep gözlerinin içine býrakýlan bir masumiyet acýtýr içini
Sonra uçurum uçurum düþersin;
Düþlerinin parmak uçlarýnda sýzlayan umutsuzluktan
Ama bilirsin,
Her gün bir önceki gün den daha fazla büyüyen bir acýnýn sahibi olduðunu.
Ve tanýndýk bir sima olduðunu
Zamanla alýþýrsýn gitmesini istemediðin mutluluklar gibi..
Sarar dört bir yanýný acý bile olsa adý;
Bazen onunla da mutlu olmasýný bilirsin
Ýçinde kurduðun dünyaya seferler yaparsýz
Ama hiç bir seferde yalnýzlýk hissetmezsin kendini
Ya ’’o ’’ vardýr; ya da ondan kalmýþ herhangi bir þey
Her hangi birþey deyip geçemeyeceðin bir çok þey vardýr
Ýnsan aðlamasýný bilmeli;
Gülmenin; kahkaha atmanýn hakkýný nasýl veriyorsa
Aðlamanýnda hakkýný öyle vermeli
Çünkü hüzün her zaman bulaþmaz kalbin yakasýna
Hayat içerisinde bir çok kez güler insan
Ama güldüðü bir çok kez kadar hüzünlenmez...
Aðlamaz...bulamaz...
Sayacý ölüme kuruþmuþ dünyalýk bedenini kedere ve binbir düþünceye
Kendini bulmak için kaybetmene gerek yok!
Çünkü insanýn yüreði dünya gibidir.
Bazen hep dünyalýk yatar, dünyalýk kalkar
Ama, bildiði bir þey vardýr.
Onun için çabaladýðý dünyanýn da bir dünyasý vardýr
Gidecegimiz yer geldiðimiz ver deðildir
Her geliþin bir gidiþi olduðu gibi
Her gidiþinde bir geliþi varýdýr.
Ve inandýðýmýz doðrularla bizi bekleyen doðrular vardýr
Ýþte bu yüzden yüreðinin sesini dinle
Bu yüzden kendini bulmak için kaybetmene gerek yok!
Ýnsan kendini kendi içinde bulmalý !
Her sonranýn bir öncesi vardýr
Biz hep öncelerde kaldýk öncelerimizden sonralarýmýza fýrsat kalmadý
Ve yetiþemedik hiç bir yarýnýmýzýn güneþine günaydýn demeye
Hep yarým kaldýk;
Bizi tamamlayamayan bizin sürüngen duygularýna haps ettik gözlerimizde son tebessümü kalmýþ hatýralarý
Ama biliyoruz ki;
Hatýralarýmýzýn da bir hatýrasý vardýr
Geçmiþte izi kalmýþ hatýralarý çakýl taþý gibi avuçlarýmýzda gezdirmeye gerek yok
Çünkü her attýgýn adýmda bir hatýra daha yeþerecek figüran dünyanýn figüran sahnesinde
Hayat devam ediyor
Susmak hiç bir þeyi anlatmaz
Ya gözlerin bakacak Ya dilin konuþacak
Eðer ki sen diline lal sürer; gözlerini hüzzama bularsan ;
Ellerin yetim kalýr.
Yüreðinin sokaklarý her gün yeni bir cinayete kurban gider
Ve zamanla, ceset yýðýnlarýndan adým atamaz hala gelirsin
Avuçlarýnda biriktirmiþ olduðun dualara ’’baksana’’ ne kadarda masum duruyorlar amin denilmek için
Hiç bir yaradýlanla paylaþýlmayanlar
Sadece herþeyi yaradýlanla paylaþýlýyor
Bu yüzden kimseden saklamaný gerektirecek hiç bir þeyin olmamasý gereklidir
Hayat kýsadýr
Ama yaþanýlanlar hayatýn kýsalýgýndan kopmuþ bir kütle gibidir: yani uzunca bir acýdýr.
Ve Bazen de mutluluk...
Yani sadece hayat devam ediyor taki kýyamete kadar
Yani önceni deðil;’’Son/r/ANI düþün
Sadece... ’’düþ/ün... ’’secdeye’’

Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın: