Gölge olup yatsam dizine, Kýpýrdamayý bile dilemem. Nefes almak en lüks ihtiyacým olur, Dizlerinde doyururum yüreðimin açlýðýný, Dizlerinde dinlenirim.
Gölgeyim ben üþümem kýþýn ortasýnda yanýndayken, Kýrmýzý mantomu çýkarýp, Kýþýn soðuðuna giydiririm. Ben tenine düþen karanlýk gölge, Sen de ýsýnýrým.
Miladýmý çoktan doldurdum Yine geç kaldým sana, Ya otobüsler beklemedi Ya vapurlarý kaçýrdým.
Sana gelirken tüm saatleri attým denize, Pusulam yoktu yüreðinden baþka, Ben kayboldum. Þimdi karanlýk bir gölgeyim Bedeninden uzakta.
Gölgenin olmadýðý bir yerdeyim. Gölgen olmayý dilemiþtim, olamadým. Sen gidince gitmem, gelince de gelmem gerekirdi. Gelemedim. Geç kaldým, Yetiþmedi boyum boyuna. Huyum arttý huyundan.
Geç kaldým, Sen uzanýnca üzerine gölge olup düþmeye, Düþ’tüm ama senden uzaklara. Bir düþ kadar cansýzdým senin için, Bir gölge kadar karanlýk, Bir hayal kadar kaybolmuþ.
Sekiz Temmuz Ýki Bin On Ýki 03:15 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.